OİSEAU BLEU COULEUR DU TEMPS
Saistu l’oubli
D’un vain doux rêve,
Oiseau moqueur
De la forêt?
Le jour pâlit,
La nuit se lève,
Et dans mon cœur
L’ombre a pleuré;
O chantemoi
Ta folle gamme,
Car j’ai dormi
Ce jour durant;
La lâche émoi
Où fut mon âme
Sanglote ennui
Le jour mourant.
Saistu le chant
De sa parole
Et de sa voix,
Toi qui redis
Dans le couchant
Ton air frivole
Comme autrefois,
Sous les midis?
O, chante alors
La mélodie
De son amour,
Mon fol espoir,
Parmi les ors
Et l’incendie
Du vain doux jour
Qui meurt ce soir.
(Francis VieléGriffin, Poèmes et poésies)
MAVİ KUŞ, RENGİ ZAMANIN
Bilir misin ne demektir unutulması
Tatlı ve beyhude bir düşün
Sen, alaycı kuşu
Ormanın?
Gün batarken
Gece olurken
Gölgeler ağlıyor
Kalbimde;
Şakı bana
Çılgın notalarını
Çünkü uyudum durdum
Tüm gün boyunca;
Ruhumun gömüldüğü
O kalleş heyecan
Sıkıntıdan hıçkırıklara boğuldu
Gün batarken.
Onun sözünün
Ve sesinin
Türküsünü bilir misin
Bir zamanlar
Öğlenleri dillendirdiğin
Uçarı havaları
Şimdi gün batımında yeniden şakıyan sen?
Şakı o zaman haydi,
Onun aşkının ezgisini
Benim çılgın umudumun,
Şu akşam vakti ölüp giden
Tatlı ve beyhude günün
Yaldızları ve yangınları ortasında.