OİSEAU BLEU COULEUR DU TEMPS

Saistu l’oubli

D’un vain doux rêve,

Oiseau moqueur

De la forêt?

Le jour pâlit,

La nuit se lève,

Et dans mon cœur

L’ombre a pleuré;

O chantemoi

Ta folle gamme,

Car j’ai dormi

Ce jour durant;

La lâche émoi

Où fut mon âme

Sanglote ennui

Le jour mourant.

Saistu le chant

De sa parole

Et de sa voix,

Toi qui redis

Dans le couchant

Ton air frivole

Comme autrefois,

Sous les midis?

O, chante alors

La mélodie

De son amour,

Mon fol espoir,

Parmi les ors

Et l’incendie

Du vain doux jour

Qui meurt ce soir.

 

(Francis VieléGriffin, Poèmes et poésies)

 

MAVİ KUŞ, RENGİ ZAMANIN

Bilir misin ne demektir unutulması

Tatlı ve beyhude bir düşün

Sen, alaycı kuşu

Ormanın?

Gün batarken

Gece olurken

Gölgeler ağlıyor

Kalbimde;

 

Şakı bana

Çılgın notalarını

Çünkü uyudum durdum

Tüm gün boyunca;

Ruhumun gömüldüğü

O kalleş heyecan

Sıkıntıdan hıçkırıklara boğuldu

Gün batarken.

 

Onun sözünün

Ve sesinin

Türküsünü bilir misin

Bir zamanlar

Öğlenleri dillendirdiğin

Uçarı havaları

Şimdi gün batımında yeniden şakıyan sen?

 

Şakı o zaman haydi,

Onun aşkının ezgisini

Benim çılgın umudumun,

Şu akşam vakti ölüp giden

Tatlı ve beyhude günün

Yaldızları ve yangınları ortasında.