Konsey senyörleri tarafından bana verilen görev ve emre uygun olarak, Miguel de Cervantes'in La Mancha'lı Don Quijote'nin İkinci Kısmı adlı kitabını inceledim; Kutsal Katolik dinimize ve genel ahlâka aykırı hiçbir şey içermemektedir; aksine, namuslu ve lâtif bir eğlence sunmaktadır. Eski Yunanlılar bu tarz eğlenceyi devletlerinde uygun görmüşlerdi; Bozio'nun, De Signis Ecclesiae'nin ikinci cilt, onuncu bölümünde alıntı yaptığı Pausanias'ın dediği gibi, Sparta'lıların katı devletinde bile kahkahaya heykeller dikilmiş, Tesalya'lılar, kahkaha adına bayramlar yapmışlardı. Tullius'un birinci Yasalar Üzerine'de değindiği ve
Interpone tuis interdum gaudia curis
diyen şairin anlattığı gibi, küskün gönülleri ve hüzünlü ruhları ferahlatan bir kitaptır. Yazar bunu, gerçekle şakayı, hoş olanla yararlı olanı, maneviyatla gülünçlüğü karıştırarak, ders vermeyi zarafete dönüştürerek başarmış, şövalye kitaplarının çökertilmesi yolundaki haklı amacına ulaşmış, başarılı bir şekilde, büyük bir beceriyle, krallıklarımızı bu bulaşıcı hastalıktan temizlemiştir. Yazarın dehasına, milletimizin şanına ve şerefine yakışır, yabancı milletlerde hayranlık ve gıpta uyandıracak bir eserdir. Benim görüşüm budur. Madrid, 17 Mart 1615.
Felsefe doktoru Joseph de Valdivielso.