[1358] “İstanbul ve Üsküdar’da min el-kadim ikibin yediyüz elli adet kumaşçı destgâhı bulunarak bu san’atla İslam ve Hıristiyan teba’a Devlet-i Aliyye’den üçbin beşyüz kadar nüfus ta’yiş etmekde (geçinmekte) iken Sultan İkinci Mahmud’un son günlerinde İngiltere ile yapılmış olan 16 Ağustos 1838 tarihli “Ticaret Anlaşması”ndan sonra geçen otuz kırk sene zarfında bu destgâhlar yirmişbeşe ve kumaşçı esnafı usta ve kalfalar olarak kırk nefere tenezzül etmiş (kırk kişiye inmiş) ve kemhacı (ipek kumaş, havsız kadife yapanlar) esnafının üçyüz elli destgahı olup kendileri yedi yüz nüfusu aşkın olduğu halde şimdi dört destgâh ile sekiz kişi kalmış ve yüz yirmi nüfusu hâvi çatma yasdıkçılar ondört nefere ve altmış kadar destgâhları sekize”düşmüştür. Osman Nuri, Mecelle-i Umur-i Belediyye c.1, s.760